Misschien helpt het
Als je een aanval krijgt van
Verdriet dat ontroostbaar voelt
Woede die ongeremd en uitzinnig is
Buikpijn die gevoed lijkt door tegenstrijdige emoties
Schuld en spijt die vastgeplakt zitten in je lichaam en je ziel
Om dan jezelf te vertellen
Dat het niet uitmaakt
Wie je was en wie ik ben
Welke pijn er achter jou ligt of mij
Waardoor je bent beschadigd of ik
Of ik schuld heb of jij
En waarom
Dat het niet uitmaakt
Wat jij morgen zult doen of ik
Wie we waren
Wie we zullen zijn
Omdat het er uiteindelijk alleen maar toe doet
Dat je die opening vindt
Tussen al die geweldshozen in
Waar je kunt afslaan
Naar de andere kant kunt gaan
Om binnen te treden
In het allesomvattende
Ogenblikkelijk vergankelijke
Omnipotentierende
Nu