Niemand kan mij ooit echt kennen
Zoals ik ook niemand ken
In ieder’s leven zijn verhalen
Onverteld, niet vrijgegeven
Geheimen dwalen door de ruimte
Zweven door de ether heen
Spatten uiteen in duizend deeltjes
Verdwijnen in de sterrenzee
Ik heb één geheim niet losgelaten
Omdat ik wist dat dat niet kon
Het werd de missie van mijn leven
Zette mijn hart, mijn mond op slot
Om jou te sparen, te beschermen
Stopte ik het weg heel diep in mij
Het nestelde zich vaster in mijn lichaam
Spoot gifstoffen door mijn brein
Het vrat mijn blijheid weg, mijn rede
Het werd mijn zieke identiteit
Achter de schijn waande ik me veilig
Vervolmaakte eenzaamheid
Maar de pijn die daarbij vrijkwam
Sneed dieper dan het zwijgen deed
Is het een troost, nu je bij de bron bent
Dat jij eindelijk alles weet
Mag ik het nu naar boven schieten
Kan het zweven door de ether heen
Zal het uiteenspatten in duizend deeltjes
En verdwijnen in de sterrenzee