It doesn’t matter where I am
I am always home
With me
Never alone
Living we
A spineless fallen cactus tree
Today I feel that fear again
Afraid of getting lost
Scared that something wants me deeply hurt
That is what I fear the most
Still my unprotected body bleeds
From previous gaping wounds
With no cloths to cover me
I feel cold here on the ground
Imagine safety in my arms
My body shapes a ball
On my back I dream tranquility
And search for inner calm
My arms wide open touch the sand
Mother Earth is holding me
I surrender vulnerable to her
Like a fallen spineless cactus tree
Defenseless to that feared attack
Sharp sounds urging me to flee
But Mother Earth she pulls me back
Blows dust of trust in me
She tells me spineless cactus trees
In community stand strong
That in the rich soil of her equity
I can joyfully belong
Mom
Between you and me
An empty hole
Of warmth and cold
Life moving free
Time disappears
Time never fades
It brings us back
To smiles and tears
We can not fail
And as we move
There is only love
Our holy grail
Love in my heart
I am safe in my cave
Don’t want to leave it
I want to stay in the darkness
I am safe in my cave
I am scared on the street
Don’t want to go there
I don’t want to get hurt
I am scared on the street
I am calm in my breath
Like to feel peaceful
I like to feel peaceful
I find love in my heart
Erkennen
Het is aan mij om niet zielig te zijn
Het is aan mij om te huilen
Het is aan mij om verdrietig te zijn
Het is aan mij om me te verschuilen
Het is aan mij om patronen te doorbreken
Het is aan mij om te groeien
Het is aan mij om hulp te vragen
Het is aan mij om te bloeien
Het is aan mij om mezelf te zijn
Het is aan mij om te bekennen
Het is aan mij om niet bang te zijn
Het is aan mij om me te erkennen
The value of my tears
Sometimes I believe sadness really likes me
Where I go it follows closely
When I smile it wakes me up
When I cry it flows abundantly and freely
When I leave it is the first to greet me
Sometimes I believe it’s value goes beyond me
That our planet needs my tears to survive
Do the oceans not go empty without them?
Sometimes I believe they are my contribution to life
El soplo del viento
Presa del miedo
Del gran océano del no
Del traicionero momento de la penumbra
Los pies atrapados en el empapado barro
Presa del no movimiento
De la silenciosa estaticidad
Presintiendo la llegada del soplo del viento
Que a donde quiera me llevará
Koeien weten alles
Op de boerderij naast ons huis woont een koe
Met haar vriendinnen loopt ze steevast door de wei
Elke ochtend komt ze even naar me toe
Dan aai ik haar en zij groet mij
Van haar leer ik dat koeien alles weten
Ik zie het aan de rust die ze met haar ogen verspreidt
Aan de solidaire vreedzaamheid die zij bezegelt
Haar naastenliefde en onbetwistbare geweldloosheid
Ik zie het aan haar onvoorwaardelijk genoegen in het heden
Aan haar loeiend spel met haar zussen in een plas
Aan haar evenwichtige standvastigheid
Haar sterke poten in het gras
Ik zie het aan haar onvermoeibare kaken
Die liggend onverstoorbaar malen
Aan die groen-stinkende plakkaten
Die over haar aanwezigheid verhalen
Ik zie het aan haar weerbaarheid in wind en regen
Gefundeerd in wijsheden eeuwenoud
Van generatie op generatie overgegeven
Waarop haar zelfvertrouwen is gebouwd
Maar vanochtend vonkte er uit de diepte van haar ogen
Een pijnscheut door haar uitstraling heen
Er waren overvolle slachthuizen
Rijen koeien sjokten er bedropen heen
Honderden tegelijk struikelden naar binnen
Geduwd gesleurd bang banger bangst
Overgeleverd als walvissen zonder vinnen
Hun loeien verraadde alleen maar angst
Maandenlang waren ze eerst volgepropt
Met groeihormonen en ander gif
Vastgeketend in kleine hokken
Vetgemest en zonder licht
Haar ogen onthulden dat ze wist wat daar gebeurde
Hoe de koeien gedreven werden in een schaar
Daarna één voor één ijskoud afgeschoten
Aan kettingen opgehesen naast elkaar
Met messen hun halzen opengesneden
Hun huid gebrand en weggescheurd
Hun bloed afgevoerd langs cementen goten
Als een gutsende rivier diep rood gekleurd
Hun lijf in brokken gezaagd en kapot gehakt
Elk stuk geselecteerd op kwaliteit
Als losse onderdelen in plastic verpakt
Klaar om als etenswaar te worden bereid
Ik zag het, toen ze me vanochtend groette
Er stroomden tranen uit haar ogen
Ze loeide weer, nu van verdriet
En schreeuwde: ‘de koeien zijn bedrogen’!
Van haar leer ik dat koeien alles weten
Over hoe het leven zich verbindt
We kunnen niets voor haar verbergen
In de diepte van haar ogen is waar ik mijn waarheid vind
Vrouwen
Vrouwen
Vastgebonden met onzichtbare touwen
Vrouwen
Besluiten hun mond dicht te houden
Vrouwen
Geslagen en bedrogen
Vrouwen
Leren zichzelf te verloochenen
Vrouwen
Aangerand en verkracht
Vrouwen
Verliezen hun eigenwaarde en -macht
Vrouwen
Vastgeklemd tussen dogmatische klauwen
Vrouwen
Kiezen ervoor om niemand te vertrouwen
Vrouwen
Verstoten en verlaten
Vrouwen
Raken versteend en gelaten
Vrouwen
Ontheemd van een droom om aan te bouwen
Vrouwen
Vergeten hoe van je te houden
Vrouwen
Steeds opnieuw weer door een vonk eraan herinnerd
Vrouwen
Dat hun persoonlijke bevrijding door niets en niemand kan worden verhinderd
Pleidooi voor geweldloosheid
Als je de spijker
Eenmaal op z’n kop hebt geslagen
Denk je dan dat-ie ooit nog
Om je aanwezigheid zal vragen?