A sharing life of joyfulness, gratitude and love
Mission
I was never meant to argue
About what is happening outside
I better clear the mess inside
And search diligently for my light
On this path I may find signals
That lead me to my inner me
That’s when I can finally start creating
From where I was always meant to be
Balance
Being in each and every moment
Only a tiny part of who we really are
Makes us unique
Reveals seemingly deep rooted differences between us
Constructs inter-dependence
And confusion
I can not know you
Nor your time or space
You can not know me
Nor the route I take
It makes us both aware
That the unifying balance
That is life at any moment
Can only be found
In trustworthy togetherness
Sterrennacht
Ik verdwijn in die stem
Op zoek naar mijn ziel
Verlies ik me
En waar ik ook ga
Ben ik nergens
Tegenover elke ander
Is geen plaats voor mij
In ieders bijzijn
Vervaag ik
Alleen in de diepte van de poëzie
Waar Don schildert met woorden
Zoals Vincent schildert met kleuren
Vind ik mezelf weer terug
Morning exercise
I rise and stretch my arms up in the sky
Each finger touching the sun
I receive fresh rainwater upon my face
And relate to my common sense
Purifying my speach I invent new words
And liberate my molded mind
I eliminate the opposite pairs that keep us apart
Black and white, right and wrong from my brain
I free my thoughts from empty power games
Re-tap into my intuition and breathe
I reclaim the route that leads to my heart
And enter my sacred space
There I stop
Feel the earth
Close my eyes and ears
And finally
Think for myself
Humility
I do not hold any truth
But mine
I bow my head in humility
And thank
Open access
Searching for words
To name my deepest feelings
I hit a resistant wall of doubts
They block my inner channels
And make my fluids stick
I grab a broom
Fill a bucket with water
And scrubb my body
From the inside out
Scraping off the panic
Getting rid of my uncertainty
Clearing my meridians from fear
I work myself to sweat
To get open access
To my mind, my body and my soul
I let go of those sensations
And refill my system
With only confidence and trust
Kwispelen
Als je een jonge hond achterna gaat
Die spelend voor je uit rent
Dan draaft hij door
Steeds verder van je vandaan
Hij vertrouwt erop
Dat jij hem volgt
Die hond is mijn blijdschap
Die van samen spelen op het strand
En nergens kwaad in zien
Ik ben hem kwijt
Ooit rende hij bij mij vandaan
Ik verloor hem uit het oog
Heb ik hem niet gevolgd?
Soms zie ik een stip in de verte
Soms iets dichterbij
Maar telkens verdwijnt hij weer
Waarom wacht hij niet op mij?
Is hij zelf naar iets op zoek?
Of is het dat hij mij opzettelijk ontwijkt?
Drijft mijn spanning hem op de vlucht?
Komt hij niet dichter bij
Omdat hij mijn angst voelt
Mijn angst voor alles buiten mezelf
Alsof het me bedreigt
En mijn veiligheid alleen bestaat
In eenzaamheid
Is het mijn angst
Die hem steeds verder drijft?
Kan ik de beweging omdraaien?
Dat hij weer bij me komt
Me vult met blijdschap
En zo mijn angst verjaagt?
Als ik nou eens heel stil ga zitten
En hem zachtjes roep
Zou hij zich dan omdraaien?
Naar me toe komen?
En kwispelen?
Writing to make sense
#Writing to make sense of each unique moment that life brings to you
#Escribir para dar sentido a cada único momento que te trae la vida
#Schrijven om zin te geven aan elk uniek moment dat het leven je brengt
Schrijven vanuit pijn
Dit is mijn schrijfstijl
Schrijven vanuit pijn heet-ie
Het is geen dagboek stijl
Het is een echte leven stijl
Het is schrijven vanuit eerlijke gevoelens
In plaats van dat niet te doen
Het is pijnlijke emoties opdelven
In plaats van ze te bedekken
Het is ze omhoog halen
In plaats van ze weg te stoppen
Het is ze eén voor één benoemen
Steeds weer oprakelen
In plaats van ze te vergeten
En te vergeven
Zonder te weten
Hoe je daar eigenlijk komt
***
Schrijven vanuit pijn
Voor mij
Is zoeken naar ontraveling
Oorspronkelijkheid
Uitstraling
Van wat verborgen ligt
Onder wie ik niet ben
***
Ik wil mijn pijn kennen
Begrijpen waar-ie vandaan komt
Van hem leren
Er diep in snijden
Hem ontleden
Opdelen in steeds kleinere stukjes
En die één voor één ontcijferen
Hun zinloze en betekenisvolle details in woorden omzetten
En dat proces onbelemmerd voortgang geven
Tot de deeltjes zo klein geworden zijn
Dat de pijn poeder wordt
Stof
Dat ik van me af kan kloppen
En mee kan laten waaien
Met de wind
***
Ik wil diep duiken en graven
In donker kolkend, razend water
Ik wil voelen hoe takken, zand en stenen
Meegevoerd met de rivier
Mij genadeloos raken
Gaten in mij slaan
Mij omlaag duwen naar de bodem
En mij de nachten laten zien
Als ik dan de stilte vind
En luister naar wat het water me vertelt
Dan gaan de brokstukken me ontwijken
Omdat ze er niet meer toe doen
Ze stromen langs me heen naar zee
Om daar een nieuw leven te beginnen
Terwijl koud uit hoge sneeuw geboren water
Naar me toe valt
Me omarmt
En mijn wonden zacht en duurzaam heelt
***
Ik schrijf vanuit pijn
Omdat ik soms niets anders ben
Weggezonken in het zwarte water van de rivier
Zoek ik
Naar de wortels
Als ze losschieten
stroom ik verder
Naar een nieuwe schrijfstijl
Schrijven vanuit pijnloosheid
Bijvoorbeeld
Dan drijf ik verder mee
Met het lichte golvenspel
En groei ik door
Naar schrijven vanuit blijheid
Tot ik tussen de bomen
Geluid hoor van vogels en water
Waar ik schrijf vanuit dankbaarheid
Dan kom ik bij de zee
De open zee
Waar alles samenvloeit
En elk leven altijd weer opnieuw begint
Daar schrijf ik
Ik kan niet anders
Vanuit geluk
***
De reis is lang
Steeds weer
Soms lijkt-ie
Eindeloos
Wellicht