Writing to Connect
I am safe in my cave
Don’t want to leave it
I want to stay in the darkness
I am safe in my cave
I am scared on the street
Don’t want to go there
I don’t want to get hurt
I am scared on the street
I am calm in my breath
Like to feel peaceful
I like to feel peaceful
I find love in my heart
Het is aan mij om niet zielig te zijn
Het is aan mij om te huilen
Het is aan mij om verdrietig te zijn
Het is aan mij om me te verschuilen
Het is aan mij om patronen te doorbreken
Het is aan mij om te groeien
Het is aan mij om hulp te vragen
Het is aan mij om te bloeien
Het is aan mij om mezelf te zijn
Het is aan mij om te bekennen
Het is aan mij om niet bang te zijn
Het is aan mij om me te erkennen
Sometimes I believe sadness really likes me
Where I go it follows closely
When I smile it wakes me up
When I cry it flows abundantly and freely
When I leave it is the first to greet me
Sometimes I believe it’s value goes beyond me
That our planet needs my tears to survive
Do the oceans not go empty without them?
Sometimes I believe they are my contribution to life
Presa del miedo
Del gran océano del no
Del traicionero momento de la penumbra
Los pies atrapados en el empapado barro
Presa del no movimiento
De la silenciosa estaticidad
Presintiendo la llegada del soplo del viento
Que a donde quiera me llevará